Eerste 2 weken zijn een feit!

Ha familie/vrienden,

Ja mijn eerste echte stage week zit er op. Wat is dat wennen zeg hier in het ziekenhuis! De eerste 3 dagen waren echt taai. 's Morgens wordt de overdracht gedaan. Dit doen ze in het kantoortje van het subhoofd. Er staat een kleine tafel met misschien 4 of 5 stoelen terwijl er een stuk of 20 man personeel loopt. Per unit wordt dan de overdracht gedaan, maar de mensen praten hier zo zacht dat je er naast moet gaan staan om nog het één en ander te kunnen opvangen. Als dat gedaan is mogen we bedden soppen en verschonen. Ja en als de lakens op zijn dan houd het op. Zuster kan ik nog wat doen? Nee eigenlijk niet. Nou dan ga je maar even zitten of met patiënt een praatje maken. Echt 3 kwart van de dag zit je gewoon omdat er niks te doen is. Ik kan het me niet voorstellen!

Van de week was het zo erg dat ik vanaf 09:00 al niks meer te doen had. En dan zeggen ze om 10:00 ga maar vast eten. Want het personeel eet hier al vroeg. Pauzes kennen ze niet zo. Je gaat gewoon even zitten als het jou uitkomt ;-) Met het gevolg dat sommige mensen wel heel vaak 'even' gaan zitten. Maar goed soms moet je dingen maar zelf oppakken of iets gaan bedenken om te kunnen doen.

Donderdag ging het wel stuk beter. Mijn collega vroeg of ik bloed wilde afnemen. Dit mocht zowaar. Ze keek mee en later kwam een andere collega en vroeg of ik later op de dag bij een andere patiënt ook nog bloed wilde afnemen. Nou daar zeg ik geen nee tegen! En daarna even naar het lab lopen om het bloed weg te brengen.

Ik ben ook al paar keer bij de röntgen geweest omdat een patiënt een foto of echo moest laten maken. Dan zit je ook weer een uurtje beneden en ben je even weg van de afdeling. Dat maakt het weer leuk!

's Middags mocht ik de bloeddruk meten bij patiënten. Je moet hier echt gebruik maken van de kleinste of simpelste dingen zodat je toch lekker bezig bent. En gewoon vragen of je overal mee mag kijken en vooral veel vragen stellen, want uit zichzelf vertellen ze niet veel.

Het gaat vast allemaal goed komen! Het is gewoon heel erg wennen in dit ziekenhuis. Zeker omdat ik het harde werken in Antwerpen gewend was ;-) Daarnaast valt ook gelijk op hoe verwend wij zijn in Nederland. Het was ons opgevallen dat heel vaak het papier op is of geen zeep, maar het ziekenhuis heeft gewoon het geld er niet voor. Alles moet hier zo goed mogelijk benut worden. Je moet het doen met de materialen die je hebt. Hier kunnen wij al veel van leren.

Nou dat was mijn ziekenhuis weekje. Gister zijn we naar de hoofdafdeling voor vreemdelingenzaken geweest. Na eerst bij het verkeerde gebouw te zijn aangekomen, waren we eindelijk bij de goede. Om 07:30 hadden we onze afspraak. Maar ja de mensen beginnen ook pas om 07:30 dus we stonden met een gezellig clubje buiten te wachten totdat de deur open ging. Wij werden doorverwezen naar 3 deuren verderop. Wij ons gemeld bij de balie en gezegd dat we een afspraak hadden met mevrouw R. Ja dan moet je vooraan zijn! Pinnige tante was het ;-) Wij uitgelegd dat we nog geen stempel hadden enz. en die vrouw reageerde maar pinnig. Toen zei een mannetje die ook in het kantoor was dat ze wel die stempel vast kon geven. Dus wij hadden mazzel want eigenlijke moest dat dus vorige week toen het niet gelukt was. Nou wij allemaal een stempel. Dus we dachten misschien kunnen we hem gelijk definitief verlengen, dan hoeven we niet nog een keer terug. Maar alleen Eline mocht omdat zij wel een afspraak had en we konden niet in één keer met z'n vijven omdat het druk was. Toen hebben we maar een nieuwe afspraak gemaakt. Dus in april mogen we weer terug komen om ons visum definitief te verlengen. 's Middags hebben we bij de huisbaas gegeten. Heerlijke Surinaamse maaltijd. Daarna zijn we naar de Hermitage Mall geweest. Een soort shoppingcenter met wat luxere winkels zoals wij het in Nederland gewend zijn. Heerlijk even erop uit!

Het is hier nog steeds genieten! Volgende week hoop ik weer een blog te schrijven! Een goed weekend!

Liefs Gerianne