Eindelijk begonnen

Ha familie/vrienden,

Vandaag was het eindelijk zover! Na een weekje extra vakantie gehad te hebben mocht ik toch gaan beginnen in het ziekenhuis. Eline en ik waren om 06:30 al bij het ziekenhuis. Eerst maar gekeken of we onze badge konden halen, maar dat was nog veelte vroeg natuurlijk. Dan gaan we maar weer terug naar het kantoor van infectie preventie. Wachtend op onze MRSA test uitslag. En gelukkig was de uitslag negatief, waardoor we gelijk door konden naar de afdeling.

Daar aangekomen liepen er een aantal collega's. De rest was nog met de overdracht bezig, dus wij even op de gang gewacht. Daarna werden we ontvangen door de hoofdzuster. Zij ging later met ons in gesprek en vertelde even hoe de afdeling in elkaar zat en gaf ons een rondleiding. De afdeling hebben ze ingedeeld in 3 units. De eerste is urologie, de tweede noemen ze chirurgie voor. Hier liggen mensen met grote wonden of grote operaties. De derde unit noemen de chirurgie achter. Hier liggen patiënten met kleinere wondjes.

Daarna mochten we met de artsenvisite meelopen. Met een club van een stuk of 10 man sta je dan om het bed van de patiënt. Best grappig, maar voor de patiënt lijkt het me niet zo prettig. Wonden worden bekeken en eventuele onderzoeken gepland. Na dat gedaan te hebben, hebben we ons even in de zorgdossiers verdiept. De helft is niet ingevuld maar dat geeft niet. Dan stuur je ons er toch op uit? Eline en ik moesten bij 3 patiënten een anamnese afnemen. Dit is gewoon een vragenlijst m.b.t. de gezondheid van de patiënt, gebruik van hulpmiddelen en ga zo maar door. Dus wij naar de eerste patiënt. Ja zegt die vrouw ik mag met bezoek uur naar huis. Nou dat heeft weinig zin dus dachten wij. Wij weer naar de zuster en uitgelegd dat mevrouw naar huis gaat dus dat het dan weinig zin had. Nee zegt die zuster die patiënt ligt hier nog dus jullie moeten dat gewoon doen. Want stel dat ze een her opname krijgt dan hadden ze alle gegevens. Nou prima dan doen we dat toch even?;-)

Elke keer moet je vragen of je wat kan doen, want uit zichzelf vragen collega's dat niet. Zuster kunnen we nog wat doen? Nee, ga even lekker zitten, broodje eten. T is nu rustig dus neem even pauze. Haha als of we ons al helemaal rot gerend hadden. Na het eten mochten we een patiënt van OK halen. Hebben we dat ook weer eens gezien. Je moet je hier trouwens ook echt aan iedereen voorstellen, anders kijken ze niet op of om naar je. Dus wij elke keer: hebben we die al gehad? Ja volgens mij wel. Nou ik geloof dat we de meeste collega's nu wel gehad hebben ;-)
Eén collega vond mijn naam erg leuk! Oh zei ze: als ik nog een kindje zou krijgen dan noem ik het Gerianne. Wat een mooie naam! Haha nou die kan ik weer in m'n zak steken!

's Middags was het erg rustig en hebben we meer gezeten dan dat we daadwerkelijk wat deden. Om 14:30 zou de overdracht zijn met de late dienst. Deze was iets later en wordt gewoon midden op de patiëntenzaal overgedragen. Iedereen kan dus meegenieten.

Ja het gaat hier allemaal wel even anders! Soms lachwekkend maar soms ook wel triest. Het laat gelijk weer zien hoe goed wij het in Nederland hebben!

Nou mijn eerste dagje is een feit geworden en ik denk wel dat het goed moet komen!

Heel veel liefs vanuit een heerlijk Suriname