Nog maar een paar weken!
Blijf op de hoogte en volg Gerianne
06 Mei 2016 | Suriname, Paramaribo
Ha familie/vrienden,
Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Ik kreeg al de vraag wanneer ik weer een blog ging schrijven. Nou bij deze! Excuses dat het zolang heeft geduurd, af en toe vergeet ik gewoon mijn blog bij te houden ;-)
Ik heb inmiddels al 3 weken stage gelopen op cardiologie/thoraxcentrum. Wat een geweldige afdeling! De eerste dag heb ik eerst mijn ogen maar eens uitgekeken. Wat een luxe zeg vergeleken bij chirurgie. Alle materialen liggen netjes geordend en op naam. Patiëntenkamers/zalen zijn luxer, allemaal elektrische bedden, airco en het ziet er schoon en netjes uit. Op chirurgie was het elke dag zweten want daar moest men het doen met de frisse lucht van buiten. En ja op chirurgie hadden ze ook geen bel voor de patiënt. Als diegene dan wat wilde moest je maar gewoon een paar keer hard zuster roepen en dan komt er vast wel iemand op dagen. Maar op cardiologie zat ik een keer in de zusterpost en toen hoorde ik een soort alarm/bel. Wist ik veel wat dat was, dus die zuster zegt ja wil je even bij die kamer gaan kijken, want er belt iemand. Ik dag oh is dat een bel? Wat een luxe haha! Ik moest gewoon weer wennen aan al het luxe wat we in Nederland ook gewend zijn. Het is dus echt een heel verschil! Deze afdeling is ook pas later erbij gekomen dus vandaar dat het allemaal nog wat nieuwer/luxer is dan de rest van het ziekenhuis.
De collega's zijn ook allemaal aardig. Er werken ook veel Filipijnen, dus kan ik gelijk mijn Engels weer opkrikken. Het is trouwens ook heerlijk rustig. Ik was maar de enige student op de afdeling. 2 dagen later kwam er nog een Nederlandse student bij, dus we hebben het rijk voor ons alleen. Op de afdeling liggen mensen met hartaandoeningen en longaandoeningen. Het is dus wel gevarieerd. Patiënten liggen ook niet zolang als op chirurgie. Vaak maar een paar dagen en dan mogen ze alweer naar huis. Het is dus een komen en gaan van patiënten. Die afwisseling maakt het wel leuk. Ik had pas nog een patiënt liggen die was wel half Surinaamse maar die woont al jaren in Nederland. Hij wilde dolgraag weer naar huis want hij vond het ziekenhuis maar niks hier. Hij had in Nederland al in het AMC gelegen, dus ja als je dan ineens in Suriname komt is dat wel even schrikken haha. Maar deze man mocht alleen naar huis vliegen onder medische begeleiding. Er kwam dus een IC verpleegkundige uit Nederland. Die kwam hier zaterdags aan en 's maandags vloog ze terug met die man naar Nederland. Maandag middag kwam ze om 14:00 op de afdeling. 14:30 kwamen de ambulance broeders om die man op te halen, daarna reden ze met de ambulance naar het vliegveld en om 17:50 vloog ze terug naar Nederland. Zo snel kan het dus gaan ;-)
Aan het eind van de afdeling zit de hartbewaking. Hier kunnen 9 patiënten opgenomen worden. Ik mag eind mei nog 2 weken meelopen op de hartbewaking. Lijkt me wel een interessante ervaring. En misschien mag ik de allerlaatste week nog meelopen op de spoedeisende hulp. Dat lijkt me helemaal leuk! Ik kom daar af en toe eens, maar dan is het al leuk om te zien wat ze allemaal doen, wat voor patiënten er liggen enz. Vanuit de spoedeisende hulp kan ik dan misschien ook nog een dagje met de ambulance mee, maar dat hoor ik nog. Het is wel leuk om die laatste weken overal nog wat mee te pikken. Het begint nu wel op te schieten! Heb stiekem ook wel weer zin om naar Nederland te gaan. Gewoon alles weer normaal.
En ja tussendoor doen we natuurlijk nog van alles en nog wat. Afgelopen weekend zouden we gaan varen met een raftboot in stroomversnellingen en daarna gaan ziplinen (soort kabelbanen door de jungle heen). Om 05:00 werden we al opgehaald, want het was zeker 3 uur rijden naar het binnenland. Die tour organisatie had al gezegd dat die boot lek was en dat ze tegenwoordig met een vlot gingen varen. Nou daar aangekomen moesten we dus het vlot in elkaar gaan zetten. Hup 4 planken, een ijzeren frame, 2 banden op elke hoek en weer 4 planken er boven op en je hebt een vlot. Het eerst stuk was rustig en veel peddelen. Onderweg een klein regenbuitje en een waterig zonnetje. Na ongeveer de helft gehad te hebben kwamen we in stroomversnellingen. De eerste de beste keer viel iedereen van het vlot af en ik viel in het midden van het vlot dus zat er nog half op. Maar ja al die planken verschoven natuurlijk, dus aan het einde van de rit was het geen vierkant vlot meer maar in de vorm van een ruit. Op het laatste bleven we nog hangen in een draaikolk waar we niet uitkwamen. Dit duurde echt lang, maar gelukkig was het uiteindelijk gelukt om daaruit te komen. Wat een avontuur haha. Om 15:30 waren we terug en zouden we nog gaan ziplinen. Ja zegt die man dat is nog wel 3 uur terug rijden. Dus wij weer in de auto, maar halverwege werden we opgebeld dat de kabelbaan gesloten was i.v.m. regen enz. Dus dat feest ging niet door. Nu gaan we morgen alsnog ziplinen.
Vorige week vrijdag waren we uitgenodigd bij de MAF, waar Andy en Jacoline voor werken. Eind van de middag werden we verwacht en we kregen eerst een presentatie van Andy. Hij had filmpjes en natuurlijk heel veel verhalen. Erg mooi en indrukwekkend! Daarna gingen we naar de hangar waar de vliegtuigen stonden. Ook even binnenkant bekeken. Best leuk, want er worden ook medische vluchten gedaan. Dus een brancard, haken aan het plafond voor infuus aan te hangen enz. Ik kreeg al zin om mee te vliegen voor een medische vlucht ;-)
Daarna wilden wij het geld wat we voor de MAF hebben opgehaald overhandigen aan Andy en Jacoline. Jorinda had een som gemaakt en als ze die goed zouden uitrekenen dan kwamen ze uit op het bedrag wat we totaal hebben opgehaald. Iedereen had een stukje van de som en die moest Andy dan uitrekenen. En hij had het goed uitgerekend hoor! Het totaal bedrag was € 2.325,- Daar waren ze erg blij mee.
Oh ja we zijn pas ook weer bij vreemdelingenzaken geweest. Voor de laatste keer. Om 07:30 werden we daar al verwacht, dus wij netjes op tijd. En het duurde zoals gewoonlijk weer erg lang. Om 08:45 werd ik als eerste geroepen. Nou even een formuliertje ondertekenen. Zo mevrouw dan mag u over 3 maanden terugkomen om u visum op te halen. Ja dat is goed. Maar ja dacht ik later dat is ook raar, want dan ben ik allang weer in Nederland. Ik dacht ik wacht nog wel even op de rest en dan loop ik gelijk mee om te zeggen dat, dat dus helemaal niet kan. Maar ja het duurde en duurde maar. We wilde nog weten hoelang het ging duren voordat de rest aan de beurt was, maar ja er loopt telkens een bewaker rond en die zegt dan gewoon dat je moet wachten. Dus ik dacht ik loop wel mee en dan zeg ik gewoon tegen hem dat het niet kan dat ik over 3 maanden terug moet komen. Dus toen mocht ik weer naar het loket, samen met Jorinda. Ik uitgelegd aan die vrouw dat het niet mogelijk is om half juli mijn visum op te komen halen omdat ik eind juni al terug ga naar Nederland. Was ze even stil... ja.... ik zeg kunt u hem niet opsturen naar Nederland? Nee dat kan niet. Ik zeg kan het niet binnen 2 maanden klaar zijn dan, want dan kan ik het nog ophalen. Nee dat kon ook niet, ik moest maar een brief schrijven naar het hoofdkantoor met het verzoek of het een spoedaanvraag kon worden. Verder waren er geen andere mogelijkheden. Naja dan houd het op. Dus uiteindelijk wachten we uren, betalen we voor een visum die we dus nooit zullen krijgen. Haha typisch Surinaams. Dan denk je ze zullen na zoveel jaar toch wel snappen dat het niet mogelijk is om zo laat nog een visum op te halen. Maar ja het zij zo ;-) Die ervaring hebben we ook weer gehad.
Nou ik hoop dat jullie zo weer even wat te lezen hebben. Ik zal proberen om binnenkort weer een vervolg te schrijven ;-) Het zal wel één van de laatste blogs zijn denk ik.
Allemaal nogmaals hartelijk dank voor het meeleven! Wordt erg gewaardeerd!
Met een hartelijke groet,
Gerianne
Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Ik kreeg al de vraag wanneer ik weer een blog ging schrijven. Nou bij deze! Excuses dat het zolang heeft geduurd, af en toe vergeet ik gewoon mijn blog bij te houden ;-)
Ik heb inmiddels al 3 weken stage gelopen op cardiologie/thoraxcentrum. Wat een geweldige afdeling! De eerste dag heb ik eerst mijn ogen maar eens uitgekeken. Wat een luxe zeg vergeleken bij chirurgie. Alle materialen liggen netjes geordend en op naam. Patiëntenkamers/zalen zijn luxer, allemaal elektrische bedden, airco en het ziet er schoon en netjes uit. Op chirurgie was het elke dag zweten want daar moest men het doen met de frisse lucht van buiten. En ja op chirurgie hadden ze ook geen bel voor de patiënt. Als diegene dan wat wilde moest je maar gewoon een paar keer hard zuster roepen en dan komt er vast wel iemand op dagen. Maar op cardiologie zat ik een keer in de zusterpost en toen hoorde ik een soort alarm/bel. Wist ik veel wat dat was, dus die zuster zegt ja wil je even bij die kamer gaan kijken, want er belt iemand. Ik dag oh is dat een bel? Wat een luxe haha! Ik moest gewoon weer wennen aan al het luxe wat we in Nederland ook gewend zijn. Het is dus echt een heel verschil! Deze afdeling is ook pas later erbij gekomen dus vandaar dat het allemaal nog wat nieuwer/luxer is dan de rest van het ziekenhuis.
De collega's zijn ook allemaal aardig. Er werken ook veel Filipijnen, dus kan ik gelijk mijn Engels weer opkrikken. Het is trouwens ook heerlijk rustig. Ik was maar de enige student op de afdeling. 2 dagen later kwam er nog een Nederlandse student bij, dus we hebben het rijk voor ons alleen. Op de afdeling liggen mensen met hartaandoeningen en longaandoeningen. Het is dus wel gevarieerd. Patiënten liggen ook niet zolang als op chirurgie. Vaak maar een paar dagen en dan mogen ze alweer naar huis. Het is dus een komen en gaan van patiënten. Die afwisseling maakt het wel leuk. Ik had pas nog een patiënt liggen die was wel half Surinaamse maar die woont al jaren in Nederland. Hij wilde dolgraag weer naar huis want hij vond het ziekenhuis maar niks hier. Hij had in Nederland al in het AMC gelegen, dus ja als je dan ineens in Suriname komt is dat wel even schrikken haha. Maar deze man mocht alleen naar huis vliegen onder medische begeleiding. Er kwam dus een IC verpleegkundige uit Nederland. Die kwam hier zaterdags aan en 's maandags vloog ze terug met die man naar Nederland. Maandag middag kwam ze om 14:00 op de afdeling. 14:30 kwamen de ambulance broeders om die man op te halen, daarna reden ze met de ambulance naar het vliegveld en om 17:50 vloog ze terug naar Nederland. Zo snel kan het dus gaan ;-)
Aan het eind van de afdeling zit de hartbewaking. Hier kunnen 9 patiënten opgenomen worden. Ik mag eind mei nog 2 weken meelopen op de hartbewaking. Lijkt me wel een interessante ervaring. En misschien mag ik de allerlaatste week nog meelopen op de spoedeisende hulp. Dat lijkt me helemaal leuk! Ik kom daar af en toe eens, maar dan is het al leuk om te zien wat ze allemaal doen, wat voor patiënten er liggen enz. Vanuit de spoedeisende hulp kan ik dan misschien ook nog een dagje met de ambulance mee, maar dat hoor ik nog. Het is wel leuk om die laatste weken overal nog wat mee te pikken. Het begint nu wel op te schieten! Heb stiekem ook wel weer zin om naar Nederland te gaan. Gewoon alles weer normaal.
En ja tussendoor doen we natuurlijk nog van alles en nog wat. Afgelopen weekend zouden we gaan varen met een raftboot in stroomversnellingen en daarna gaan ziplinen (soort kabelbanen door de jungle heen). Om 05:00 werden we al opgehaald, want het was zeker 3 uur rijden naar het binnenland. Die tour organisatie had al gezegd dat die boot lek was en dat ze tegenwoordig met een vlot gingen varen. Nou daar aangekomen moesten we dus het vlot in elkaar gaan zetten. Hup 4 planken, een ijzeren frame, 2 banden op elke hoek en weer 4 planken er boven op en je hebt een vlot. Het eerst stuk was rustig en veel peddelen. Onderweg een klein regenbuitje en een waterig zonnetje. Na ongeveer de helft gehad te hebben kwamen we in stroomversnellingen. De eerste de beste keer viel iedereen van het vlot af en ik viel in het midden van het vlot dus zat er nog half op. Maar ja al die planken verschoven natuurlijk, dus aan het einde van de rit was het geen vierkant vlot meer maar in de vorm van een ruit. Op het laatste bleven we nog hangen in een draaikolk waar we niet uitkwamen. Dit duurde echt lang, maar gelukkig was het uiteindelijk gelukt om daaruit te komen. Wat een avontuur haha. Om 15:30 waren we terug en zouden we nog gaan ziplinen. Ja zegt die man dat is nog wel 3 uur terug rijden. Dus wij weer in de auto, maar halverwege werden we opgebeld dat de kabelbaan gesloten was i.v.m. regen enz. Dus dat feest ging niet door. Nu gaan we morgen alsnog ziplinen.
Vorige week vrijdag waren we uitgenodigd bij de MAF, waar Andy en Jacoline voor werken. Eind van de middag werden we verwacht en we kregen eerst een presentatie van Andy. Hij had filmpjes en natuurlijk heel veel verhalen. Erg mooi en indrukwekkend! Daarna gingen we naar de hangar waar de vliegtuigen stonden. Ook even binnenkant bekeken. Best leuk, want er worden ook medische vluchten gedaan. Dus een brancard, haken aan het plafond voor infuus aan te hangen enz. Ik kreeg al zin om mee te vliegen voor een medische vlucht ;-)
Daarna wilden wij het geld wat we voor de MAF hebben opgehaald overhandigen aan Andy en Jacoline. Jorinda had een som gemaakt en als ze die goed zouden uitrekenen dan kwamen ze uit op het bedrag wat we totaal hebben opgehaald. Iedereen had een stukje van de som en die moest Andy dan uitrekenen. En hij had het goed uitgerekend hoor! Het totaal bedrag was € 2.325,- Daar waren ze erg blij mee.
Oh ja we zijn pas ook weer bij vreemdelingenzaken geweest. Voor de laatste keer. Om 07:30 werden we daar al verwacht, dus wij netjes op tijd. En het duurde zoals gewoonlijk weer erg lang. Om 08:45 werd ik als eerste geroepen. Nou even een formuliertje ondertekenen. Zo mevrouw dan mag u over 3 maanden terugkomen om u visum op te halen. Ja dat is goed. Maar ja dacht ik later dat is ook raar, want dan ben ik allang weer in Nederland. Ik dacht ik wacht nog wel even op de rest en dan loop ik gelijk mee om te zeggen dat, dat dus helemaal niet kan. Maar ja het duurde en duurde maar. We wilde nog weten hoelang het ging duren voordat de rest aan de beurt was, maar ja er loopt telkens een bewaker rond en die zegt dan gewoon dat je moet wachten. Dus ik dacht ik loop wel mee en dan zeg ik gewoon tegen hem dat het niet kan dat ik over 3 maanden terug moet komen. Dus toen mocht ik weer naar het loket, samen met Jorinda. Ik uitgelegd aan die vrouw dat het niet mogelijk is om half juli mijn visum op te komen halen omdat ik eind juni al terug ga naar Nederland. Was ze even stil... ja.... ik zeg kunt u hem niet opsturen naar Nederland? Nee dat kan niet. Ik zeg kan het niet binnen 2 maanden klaar zijn dan, want dan kan ik het nog ophalen. Nee dat kon ook niet, ik moest maar een brief schrijven naar het hoofdkantoor met het verzoek of het een spoedaanvraag kon worden. Verder waren er geen andere mogelijkheden. Naja dan houd het op. Dus uiteindelijk wachten we uren, betalen we voor een visum die we dus nooit zullen krijgen. Haha typisch Surinaams. Dan denk je ze zullen na zoveel jaar toch wel snappen dat het niet mogelijk is om zo laat nog een visum op te halen. Maar ja het zij zo ;-) Die ervaring hebben we ook weer gehad.
Nou ik hoop dat jullie zo weer even wat te lezen hebben. Ik zal proberen om binnenkort weer een vervolg te schrijven ;-) Het zal wel één van de laatste blogs zijn denk ik.
Allemaal nogmaals hartelijk dank voor het meeleven! Wordt erg gewaardeerd!
Met een hartelijke groet,
Gerianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
