Alweer een maand!

Ha familie/vrienden,

Het werd weer eens tijd om mijn blog bij te werken. Het is vandaag een weer heerlijk weer en het zonnetje en bewolking wisselen elkaar hier af. Inmiddels zit ik hier al een maand! De tijd vliegt om hier! Het is nog steeds erg leuk en gezellig.

Vorige week zijn we op trip geweest. Dit was de dolfijnen – kaaimannentour. Eerst zijn we met de taxi naar Leons berg gereden. Dit was ons vertrekpunt voor de tour. We konden hier al even genieten van de Surinaamse rivier. Heerlijk even uitwaaien aan het water. Onze tour leider arriveerde en zo kon onze tour gaan beginnen. We waren met nog 3 Nederlanders, dus een leuk klein clubje. We stapten in een leuk Surinaamse bootje en daar ging onze tocht over de Surinaamse rivier. Heerlijk even niks om je heen en gewoon genieten van de omgeving! Maar ja na een tijdje was ik wel benieuwd of we nog dolfijnen gingen zien. Het regende een klein beetje en ik kan me voorstellen dat die dolfijnen dan ver weg blijven ;-) Maar na een tijdje had een andere schipper gebeld want hij had dolfijnen gezien. Wij gauw omgekeerd en inderdaad een stuk terug waren de dolfijnen. Af en toe sprongen ze in de lucht en ja dan moet je zorgen dat je gauw een foto kunt maken. We hebben in ieder geval dolfijnen gezien!

Onze tocht ging verder. Na een tijdje meerden we aan bij een soort eiland denk ik. Hier zouden we gaan eten bij een Hindoestaanse familie. Het eiland was prachtig! Genietend van de omgeving kwamen we na zo’n 10-15 minuten aan bij de familie. Die bleken een feestje te hebben en ik weet niet of ze op ons gerekend hadden. We zijn toen eerst maar kaaimannen gaan vangen/kijken. Vanuit de achtertuin konden we met 2 bootjes het moeras in. Deze bootjes waren iets smaller en gammeler, maar dat mag de pret niet drukken. Onderweg moesten we onder een bruggetje door. Maar dat zijn geen bruggen zoals in Nederland. Iedereen moest zich zo plat mogelijk maken en dan konden we er net onderdoor. Erg leuk! En ja, er was ons gezegd dat er daarna een verrassing zou komen. Nou kom maar op!

Op een gegeven moment kwamen we bij een T – splitsing uit. Maar onze schipper stuurde niet naar links of naar rechts. Nee hij ging vol gas rechtdoor over een zelfgemaakte brug van hout. Niemand die dat verwacht had ;-) Hier kwam de boot tot stilstand. Iedereen moest eruit en we moesten de boot over die brug heen duwen en zo konden we aan de andere kant weer het water in en verder varen. Bijzondere manier van oversteken maar ik heb er wel schik van. Onze tocht zette zich voort. Het begon al meer te schemeren en toen werd het tijd om kaaimannen te gaan zoeken. Ze zoeken met een lampje, want dan zie je 2 van die kraaloogjes boven het water uitsteken. We zagen een kleintje. Met een stok en een ijzeren lus wordt het beestje gevangen. Om onze vingers te sparen wordt er een elastiekje om het bekje gedaan. En ja dan mag je op de foto met deze lieve kaaiman. Nou daar zeg ik geen nee tegen! Nadat iedereen trots op de foto stond, hebben we hem weer de vrijheid in het water gegeven. Het is trouwens geen pretje om dagelijks in dat moeras te zijn. Heel veel muggen, muskieten enz.

Tijd om weer terug te gaan voor onze maaltijd die op ons wacht. Daar aangekomen was iedereen nog in de feeststemming. We kregen eerst een bakje met allerlei kleine hapjes. Geen idee wat het allemaal was, maar het smaakte prima. Daarna kregen we Surinaamse roti. Dit is een soort pannenkoekje met aardappels, kip, groente en verschillende kruiden. Best lekker! Na nog even gezeten te hebben werd het tijd om terug te keren naar Leons berg. Het was een geslaagde trip!

Maar ja dat doen we natuurlijk niet elke dag/week, want stage gaat ook gewoon door. De manier van werken hier begint er steeds meer in te komen. De collega’s zijn ook steeds aardiger en durven ook dingen te vragen. Als er bloed afgenomen moet worden vragen ze regelmatig of ik dat wil doen, want veel collega’s/studenten mogen dat niet en anders moet het lab weer komen of moet een arts het doen. Een praatje met de patiënt zijn ze hier niet echt gewend. Ik merk wel dat patiënt het erg leuk vinden als je even een praatje met ze maakt. Soms komen er dan hele verhalen los. En ja, hier liggen ook mensen die alleen Sranan Tongo spreken. Maar ja dat spreek ik weer niet, dus dan is het handen en voeten werk. Ik heb een aantal zinnetjes gevraagd aan collega’s, zodat ik ze bijvoorbeeld wel gedag kan zeggen of kan vragen of alles goed met ze gaat. Gelijk zie je dan een glimlach verschijnen bij de patiënten. De kleine dingen die je hier kunt betekenen voor mensen, maken mijn dag alweer goed. De dagen duren ook niet meer zolang als eerst. Ik kan me nu altijd wel vermaken. Dan weer even naar het lab, dan weer met een patiënt naar de röntgen om een foto te maken enz. En collega’s vinden het prima als je vraagt of je mee mag kijken met bijvoorbeeld medicijnen uitzetten of een andere handeling. Zolang je maar veel vraagt, samenwerkt en meekijkt is het prima hier! ;-)

Ik geloof dat ik jullie zo weer een beetje bijgepraat heb ;-)

Een goed weekend en een hartelijke groet vanuit Paramaribo!